Reykjanesvirkjun

Hreinsun og tæring, ásamt mikilli seltu og háum hita, var ein helsta hönnunaráskorunin. Til að forðast kísilhlögun þurfti 18 bör af gufuþrýsting sem þykir óvenju hár fyrir jarðvarmavirkjun.

 

Framleiðsluholurnar, 2.000-3.000 m djúpar, framleiða blöndu af gufu og saltvatni. Blöndunni er safnað saman og flutt í gufuskilju. Áður en gufan fer inn í hverfilinn fer gufan í gegnum rakaskilju. Túrbínan hefur verið hönnuð af Fuji fyrir 18 bör af inntaksþrýsting sem er einstakt. Túrbínan er einstrokka með tvöfalt flæði. Það er búið sérstökum ráðstöfunum til að leyfa hreinsun útfellinga, með einingum á línu og nokkrum öðrum eiginleikum til að auka þol gegn veðrun/tæringu.

 

Þegar orkan hefur verið virkjuð streymir gufan í skel og rörþétti þar sem hún er þétt við -0,90 bör með því að nota 4.000 l/s af 8°C sjó, dælt úr borholum sem staðsettar eru í nálægri strandlengju. Þéttivatnið, blandað við saltvatnið sem kemur frá gufuskiljunni, er leitt í pækilinnsprautuna þar sem því er blandað við sjóinn. Blandan er síðan loks losuð í gegnum 2 km vatnsrás í sjóinn við 60°C.

 

Vöktunar- og stjórnkerfið er fjarstýrt frá aðalstjórnstöð Hitaveitu Suðurnesja og er samsett úr tryggu (e.redundant) tvöföldu iðnaðartölvukerfi og tryggri (e.redundant) tvöfaldri ljósleiðaratengingu til að hámarka öryggi ef bilun verður í stjórn- og eftirlitskerfi.

 

Verkís sá um verkstjórn, alla hönnun, útboðsgögn og innkaup. Þetta innihélt burðarvirkishönnun, vélhönnun, lagnakerfi, loftræstingu, stjórn- og vöktunarbúnaður.
Verkís hafði einnig umsjón með framkvæmdum, prófunum og gangsetningum.